شبا بی تاب و بیدارم
تو آرومی تو در خوابی
شبم تاریک و خاموشم
تو خورشیدی که می تابی
یخم سردم زمستونم
تو گرمای تابستونی
کویرم خشک و لب تشنه
تو سبزی سبز تو بارونی
منم بی پر و بال خسته
تو اما اوج پروازی
منم شعر فراموشی
تویی که نغمه پردازی
. . .
منم محتاج یک آغاز
به فکر لحظه ی پرواز
که با تو همسفر باشم
با تو هم ساز وهم آواز
بساز با من نترس از من
نترس از سردی دستام
بخون با من بگو با من
که با تو راهی فردام
. . .
به من معنی بده با عشق
منو با عشق احیا کن
توی زندون تنهایی
در و پنجره ای وا کن
به این دنیای بی رنگم
بزن نقشی بده رنگی
که دلگیرم و افسرده
از ازین دنیای بی رنگی
منم بی پر و بال خسته
تو اما اوج پروازی
منم شعر فراموشی
تویی که نفمه پردازی
. . .
The day I woke up...and you were gone...the whole day wondering.What I have did wrong!